ANDY POWELL : “Het rock en roll leven houdt mij jong en energiek.”

Andy Powell, geboren in Stepney (Londen) is inmiddels 73 jaar oud maar nog steeds zeer actief in “zijn” Wishbone Ash. Powell (gitaar, zang) was medeoprichter van Wishbone Ash en hij is sinds 1995 het laatst overgebleven originele bandlid. De twin gitaar band heeft inmiddels 24 studio albums, 12 live albums, 10 verzamelalbums en 20 singles uitgebracht. Het iconische dubbel live album Live Dates is inmiddels vijftig jaar oud en op dit moment toert de band door Europa en wordt Live Dates integraal gespeeld. Vanavond speelt Wishbone Ash in Maastricht en voor de show praat ik met Andy Powell o.a. over het album Live Dates.

Door Martien Koolen

Vijftig jaar geleden werd Live Dates opgenomen, wat zijn jouw herinneringen aan dat album?

“Nou, het was toen technisch gezien veel moeilijker als nu om een live album op te nemen. Live Dates is opgenomen met de Rolling Stones mobiele studio, want in die tijd had je heel weinig mobiele studio’s, dus… We hebben meerdere optredens opgenomen en daarna de beste opnames van elke song gebruikt voor het uiteindelijke live album; dus Live Dates is een mix van verschillende live shows, maar het album klinkt gewoon alsof het een optreden was. Het was echt een prettige ervaring en ik heb er nog steeds goede herinneringen aan.”

Wat was toen jouw favoriete song van dat iconische album?

“Oeps, nou…waarschijnlijk toch Throw Down The Sword, tenminste toen, maar ja, dat is lang geleden…”

Dit jaar hebben jullie Live Dates Live uitgebracht; wat zijn de muzikale verschillen tussen Live Dates uit 1973 en dit “nieuwe” Live Dates album?

“Over Live Dates Live hebben we niet zo veel nagedacht, het is eigenlijk ook geen nieuwe Live Dates, maar het is een interpretatie van dat album uit 1973 zoals de band nu is. Live Dates Live is in een keer opgenomen, het was slechts een show en dat was het en ik vind het een zeer geslaagd album; maar het kan natuurlijk altijd beter…”

Hoe dan?

“Nou, je weet wel… We hadden geen tijd om het album echt goed te remixen, dus er is altijd ruimte voor verbetering, maar ja, dat is kunst, een kunstenaar/muzikant is nooit echt 100% tevreden, toch?”

Op Live Dates werden de meeste nummers gezongen door Martin Turner, maar op Live Dates Live ben jij de leadzanger, daardoor klinken de nummers toch wat anders.

“Ja, klopt, ik werd de nieuwe zanger omdat er niemand anders was, ha ha…Maar op de laatste acht albums verzorg ik inderdaad de leadzang en ik moet zeggen dat ik het erg leuk vind, en ik ben blij dat ik het gedaan heb.”

Live Dates is een echt iconisch album, waarom denk je dat het album gezien wordt als een van de beste live albums ooit?

“Ik denk dat Live Dates echt de geest van de vroege jaren zeventig weergeeft. De band was muzikaal gezien echt op het hoogtepunt, de hoes was fantastisch en de volgorde van de tracks was uitermate interessant en spannend. Argus was/is natuurlijk ook een iconisch album, een typisch jaren zeventig album. Maar veel mensen realiseerden zich niet dat Wishbone Ash zo een fenomenale live band was; dus Live Dates is echt een historische opname van een bepaald tijdperk.”

En het is natuurlijk een echt gitaar album.

“Jazeker, de twin gitaar sound, Wishone Ash was echt de eerste band met dat geluid. Scott Gorham van Thin Lizzy heeft toegegeven dat zij door ons beïnvloed waren, ha ha.. Bovendien als je naar huidige metalbands zoals Maiden en Priest luistert hoor je ook onze twin gitaar sound terug. Toch?”

Waar ben jij trots op?

“Dat Wishbone Ash het zo lang volhoudt, we hebben een echte Ash gemeenschap opgebouwd, we kunnen op elke plek in de wereld spelen en de fans blijven komen, dus we hebben iets goed gedaan.”

Wat is/was de beste Wishbone Ash line up?

“Oh, mijn god, echt…de band zoals die nu is waarschijnlijk, die is echt top. Maar de eerste line up, met Steve Upton, Martin Turner en Ted Turner was natuurlijk, om met jouw woorden te spreken, iconisch. We waren jong, hadden veel passie en we werkten keihard; we deden echt alles voor de band; we hadden geen geld, leden honger en we speelden in de meest afschuwelijke zalen die je maar kunt bedenken; het was echt een gevecht, we hussled our butts off, ha ha…”

Heb je nog ambities?

“Het wat rustiger aandoen… ha ha… Een nieuw album is ook zeer waarschijnlijk, ofschoon de mystiek van albums al lang vervlogen is omdat iedereen streamt en geen albums meer koopt, helaas…. We leven in een vreemde en beangstigende wereld, dus onderwerpen om nummers over te schrijven zijn er genoeg.”

Hoe belangrijk zijn teksten voor Wishbone Ash?

“Heel belangrijk, de teksten van Martin Turner van de Argus nummers zijn nu weer, of beter gezegd nog steeds actueel, dus…”

Wat is het beste Wishbone Ash album?

“Ik heb die vraag heel lang ontweken en niet beantwoord, omdat ik natuurlijk alle Ash albums goed vindt, maar nu zo ik toch zeggen: Argus. Een fantastisch, iconisch album. Maar onze laatste albums zoals Blue Horizon en Coat Of Arms zijn zeker ook hele goede Ash platen.”

En, het slechtste Ash album?

“Ik heb echt een probleem met Locked In (1976), dat album hadden we beter niet kunnen opnemen omdat we op dat album ons rock geluid verloren en dat kwam voornamelijk door de zwakke productie van Tom Dowd.”

Je bent nu weer op tournee in Europa, vind je toeren nog steeds leuk?

“Ik houd van dit leven, ik ben er eigenlijk aan verslaafd, ha ha..”

Hoe blijf je in vorm?

“Ik drink en eet gewoon heel veel…ha ha. Dit leven is echt fysiek zwaar, niet alleen de optredens, maar vooral het reizen is erg vermoeiend. Maar gelukkig houd ik van reizen, ik houd van goed eten en goede wijn en ik houd ervan om mensen te ontmoeten en andere culturen te ontdekken. Ik kom heel graag in Duitsland, mede ook omdat we daar een zeer loyaal publiek hebben, maar ik houd ook van Duits bier, Duitse vrouwen en hoe de Duitsers zakendoen.”

Hoe is jouw Duits?

“Sehr gut, ha ha, nee dat valt wel tegen, ofschoon Duits niet echt een moeilijke taal is; Nederlands is pas echt een moeilijke taal, ha ha….

Met welke band zou jij nog wel eens op het podium willen staan?

“Toen ik 14 was speelde ik in een bandje en we waren het voorprogramma van de Who, twee jaar later waren we weer hun voorprogramma tijden de Tommy tour en ik moet je zeggen dat de Who echt mijn favoriete band is; vooral live was de Who magistraal. Zij hadden de echte rockhouding; Townsend was echt een monster op de gitaar en Moon was natuurlijk een unieke drummer. De Who was echt de ultieme live band!”

Laatste vraag, als ik Andy Powell was en jij de journalist wat zou dan jouw laatste vraag zijn?

“Echt…. Wat iedereen mij eigenlijk steeds vraagt, namelijk wanneer stop je ermee, ha ha. Wat is jouw pensioenplan? Antwoord, ik heb er geen, ik ben nog steeds gezond en dit leven geeft mij heel veel energie en nog belangrijker, het houdt mij jong.”

Bedankt voor jouw tijd Andy.

“Altijd leuk om met jou bij te praten.”