Een Drentse telelens op de jaren Zeventig
Titel: Een plek bij het podium – Popconcerten in de jaren zeventig
Auteur/uitgever: Johan Nauta
188 pagina’s
Prijs: € 30,00 + € 4,50 verzendkosten
Te bestellen op https://www.johannauta.nl/ en via info@johannauta.nl
Tekst: Harry Pater
Toeval bestaat niet, wordt vaak beweerd. En toch… toen ondergetekende in de jaren zeventig voorzichtig begon met fotograferen bij popconcerten in de omgeving waarin ik werd geboren en opgroeide, ruim gezegd: regio Emmen in Zuidoost Drenthe bleek al snel dat ik niet de enige was met dezelfde hobby. De in Hoogeveen geboren Johan Nauta deed hetzelfde in zijn regio en toen ik de eerste keer door zijn mooie boek bladerde zag ik al meteen dat we ooit bij hetzelfde festivalletje in de Drenthehal in Beilen waren geweest, om daar op 24 november 1973 de roemruchte Dizzy Man’s Band te zien en te fotograferen (een band die ik heel vaak live heb gezien in en buiten Drenthe). Grappig detail: er speelde toen ook een Engelse hardrockband waarvan Johan de naam was vergeten te noteren. Inmiddels weet hij dat dit Clemen Pull was, een band die voor zover bekend nooit echt is doorgebroken, maar nog steeds schijnt op te treden.
Beide begonnen we in zwart-wit te fotograferen om pas halverwege het decennium op kleur over te schakelen. Om eerlijk te zijn blijkt het boek dat Johan al vrij snel ook elders in het land naar concerten ging, terwijl ik dat pas enkele jaren later deed, ook omdat ik pas later een rijbewijs had en de afstanden per brommer naar optredens elders doorgaans te groot waren (en het weer had uiteraard ook invloed).
Het boek bevat veel foto’s van Nederpopbands, zoals Solution, Livin’ Blues, Kaz Lux, Supersister, Kayak, CCC Inc., Mr. Albert Show (met Bertus Borgers), Cuby + Blizzards, Alquin, BZN (in hun hardrockperiode) en Earth & Fire. Ook bekende buitenlandse acts en bands legde hij vast, zoals Redbone, Rory Gallagher, The Allman Brothers Band, The Doobie Brothers, Tim Hardin, Shakin’ Stevens & the Sunsets en Kevin Coyne, waarbij ik moet zeggen dat ik de meeste hiervan of niet of veel later heb gefotografeerd.
Tot bijna halverwege de jaren tachtig mocht je naar concerten doorgaans probleemloos je camera en telelenzen meenemen, daarna was (en is) dat voornamelijk alleen toegestaan als je een accreditatie, oftewel een fotopas, hebt gekregen, wat meestal via de desbetreffende platenmaatschappij, bandmanagement of concertorganisator geregeld moe(s)t worden. Doorgaans moest je dan wel voor een krant of muziekblad werken (al dan niet betaald).
Zoals gemeld staan er naast leuke herinneringen vooral veel mooie foto’s in Johans boek, wat ik verder niet ga toelichten; hierboven zijn immers al heel wat namen genoemd en ik kan je vooral aanraden het boek aan te schaffen, dat Johan in eigen beheer heeft uitgebracht en zéér de moeite waard is.
Het boek staat inmiddels op een prominente plek in mijn muziekboekenkast, naast fotoboeken van topfotografen als Paul Bergen, Rob Verhorst, Bullet-Ray van Olphen, Anton Corbijn en de onlangs overleden Herman Nijhof.
