In deze ‘muziekles’ van Hitjescollege duiken we in L.A. Women van The Doors. Waar gaat dit nummer eigenlijk over? Lees verder!

Het laatste album dat Jim Morrison opnam met zijn band The Doors was “L.A. Woman”. In april van 1971 kwam het uit, waarna er een tournee op de planning stond. Het noodlot sloeg echter toe en Jim Morrison overleed op 3 juli 1971 aan een overdosis drugs, al is de officiële doodsoorzaak gedocumenteerd als ‘hartaanval’. Hij werd dood aangetroffen in een badkuip. Je mag er je eigen van denken. De gelijknamige titeltrack, “L.A. Woman”, is door Morrison’s vroege dood slechts één keer live ten gehore gebracht, en wel op 11 december 1970 in The State Fair Music Hall in Dallas. En dat is eeuwig zonde.

De studioversie is er gelukkig wel nog. Een versie waarvan Morrison’s zang is opgenomen is de badkamer, omdat hij vond dat het galmend beter klonk. Hij spendeerde daar sowieso een hoop tijd tijdens de opnames van het album. Hij dronk heel veel bier en daarom was hij er toch om de haverklap te vinden.

Toetsenist Ray Manzarek zegt over de betekenis van het nummer in 2011 het volgende: “A song about driving madly down the LA freeway – either heading into LA or going out on the 405 up to San Francisco. You’re a beatnik on the road, like Kerouac and Neal Cassady, barreling down the freeway as fast as you can go.” In de documentaire “Doors: Mr. Mojo Risin’ – The Story of L.A. Woman” voegt drummer John Densmore daar het volgende aan toe: “The metaphor for the city as a woman is brilliant: cops in cars, never saw a woman so alone – great stuff. It’s metaphoric, the physicality of the town and thinking of her and how we need to take care of her, it’s my hometown.”

De twee verklaringen sluiten elkaar niet uit noch op elkaar aan, maar Morrison kunnen we het niet meer vragen. Wat we over de tekst wel zeker weten, is dat de eerste zin “Well, I did a little down about an hour ago” een referentie is naar het verdovende middel Rorer 714. Verder is de laatste zin van het nummer herhalend “Mr. Mojo Risin’”, sneller en sneller, als zijnde het imiteren van een orgasme. Mojo wordt hier dan opgevat als seksuele energie, een term die Muddy Waters in zijn lied “Got My Mojo Working” al tot iets seksueel had omgedoopt. In werkelijkheid is Mr. Mojo Risin ook nog een anagram voor Jim Morrison!

Lees meer van @hitjescollege