In deze ‘muziekles’ van Hitjescollege duiken we in Ella, Elle l’a van France Gal. Waar gaat dit nummer eigenlijk over? Lees verder!

Een nieuwe Franse muziekles kan niet ontbreken als hordes Nederlanders in karavaan de route du soleil aan het afleggen zijn op het moment. Dat, met het racismedebat dat de gemoederen al jaren bezig houdt, maken dit moment bij uitstek geschikt om “Ella, Elle l’a” uit te lichten. Bij onze generatie werd het nummer in 2008 bekend door de uitvoering van de Belgische zangeres Kate Ryan. Katrien Verbeecke, zoals ze echt heet, coverde het nummer een gooide er haar eigen eurodance sausje overheen.

Het origineel stamt namelijk uit 1987 en werd geschreven door Michel Berger en gezongen door zijn vrouw France Gall. Het was enerzijds een ode aan jazzmuzikante Ella Fitzgerald, bekend van “Dream A Little Dream Of Me” of “Cheek To Cheek”. De titel “Ella, Elle l’a” betekent dan ook “Ella, zij heeft het” en het nummer bezingt de kunde en muziek van the First Lady of Song. Het was anderzijds een protestlied tegen racisme en een lijflied voor persoonlijk empowerment.

In de Franse tekst van het nummer zitten veel verwijzingen naar hoe goed en beeldschoon Fitzgerald is, en daar wordt het leven van de zwarte wereldbevolking in zijn algemeenheid bij betrokken. Berger stelt in zijn tekst bijvoorbeeld dat zwarte mensen altijd veel meer natuurlijk talent hebben. Fitzgerald had dat uiteraard. Maar net als met Rashford, Saka en Sancho; hadden we ook van Ella gehouden als ze niet zo goed kon zingen?

Lees meer van @hitjescollege