Jack Pisters: ‘popmuziek is een ambacht’
CvA Pop in Amsterdam bestaat deze week 20 jaar. Donderdagavond wordt dit groots gevierd met artiesten en bands die hun opleiding op deze internationaal vermaarde school genoten. Ondermeer DeWolff, Jett Rebel, Jungle By Night en Sue The Night zullen hun opwachting maken.
Door: Jean-Paul Heck
Verantwoordelijk voor dit succesverhaal is Jack Pisters, docent en vormgever van de popafdeling van het conservatorium van Amsterdam. De in Limburg geboren Pisters is zelf een gitarist van naam en faam. Hij speelde in verschillende bekende hardrockbands zoals Avalon en Soylent Green en verzorgde het gitaarwerk bij grote namen zoals Anouk en Keith Caputo. Maar Pisters is vooral een meesterlijk docent. ,,Ik had in Limburg een gitaar-school toen ik zestien jaar was. In 1983 won ik de gitaar van Gary Moore en speelde in veel verschillende bands. Veel gitaristen van die coverbandjes uit die tijd kwamen bij mij voor gitaarles. Dan wilden ze de technieken leren van ondermeer Eddie van Halen, Michael Schenker en Steve Lukather van Toto. De grote namen in de rockwereld.”
Pisters vertrok daarna naar het conservatorium in Den Haag. ,,Ik kwam daar als student met mijn lange haren op een heavy bebop-school. Ik was een beetje de stuntgitarist.” Als docent vertrok hij naar het conservatorium in Hilversum waar hij gitaar en studiotechniek onderwees. Toen er een fusie kwam tussen Hilversum en Amsterdam , ging hij aan de slag. ,,Ik was met afstand de jongste dus ik zou er uit vliegen. Dat was voor mij een moment om een nieuw plan te schrijven voor een zakelijk programma en hoe ik didactisch gezien een popopleiding zou inkleden.
,,Toen de fusie met Alkmaar niet door ging, kon hij de popleiding starten op het conservatorium in Amsterdam. ,,Ik gaf daar eerder vak didactiek en tevens heb ik een zakelijk programma voor zowel jazz- als klassiek opgezet. Uiteindelijk zijn we op 2003 begonnen met de popafdeling. Het was precies in de periode dat ik als gitarist met de Amerikaanse zanger Keith Caputo door Duitsland toerde. Dan reed ik ’s nachts terug om op het conservatorium mijn ding te doen. Het was een tijd dat ik heel weinig sliep.”
Maar de slapeloze nachten betaalden zich uit. Op dat moment bestond de Rockacademie in Tilburg al wel, maar de insteek in Amsterdam was toch beduidend anders. ,,Veel initiatieven in Nederland zijn destijds niet helemaal van de grond gekomen en hier waren in het begin ook wel wat bedenkingen. Popmuziek is immers een genre van de straat. Althans, zo werd er altijd over gedacht.” Pisters begon langzaam aan het bouwen van de opleiding. De school zat op verschillende locaties maar zit nu al 8 jaar in de Q-Factory in Amsterdam.
,,Mijn doel was en is duidelijk: Centraal is het componeren en alles daar omheen staat in dienst van dat doel. Dat is dus heel breed. Je moet goed kunnen spelen, goed kunnen produceren en organisatorisch de zaken op orde hebben. Ik wilde dat er veel groter artistiek statement zou komen. Conservatoria kun je soms vergelijken met het opleiden van een verfijnde meubelmakers: je moet gewoon heel goed op je instrument zijn. Zeg maar een vakman of vakvrouw zijn. Maar het gaat veel verder. Als voorbeeld hanteer ik altijd de muziek die eind jaren ’60 in Engeland werd gemaakt. Dat waren veel mensen met een kunstacademie achtergrond. In een stad als Antwerpen zie je dat ook.”
Natuurlijk moest Pisters in de beginjaren laten zien dat er ruimte was voor een popgerichte opleiding. ,,Ze hebben ons wel heel geduldig met rust gelaten, al werd er soms wel een beetje vreemd tegenaan gekeken. Maar wij gaan hier van Frank Zappa naar Kendrick Lamar en van Pharrell Williams weer naar Meshugga. De traditionele docenten hadden daar helemaal geen idee bij.” Pisters kreeg echter steun van veel kanten.
,,Kijk, als een muzikant de hele dag naar jazzmuziek luistert, is het logisch dat hij jazz gaat studeren. Iemand die voornamelijk met popmuziek bezig is, zal normaliter geen goede jazzmuzikant worden.” De aanpak van Pisters en zijn collega’s is dan ook beduidend anders. 20 jaar naar de start liggen de bewijzen op straat. Nee, vooral op het podium. ,,We groeiden heel snel en de selectie is streng. Dat is ook belangrijk om sterke studenten af te leveren.”
Pisters geeft een voorbeeld van zijn benadering. ,,Kijk, bij artiesten zoals Kensington of Ilse DeLange gaat het niet om de geweldige gitaarsolo. Het maken van popsongs is een ambacht. Alle muziek is welkom bij mij, zolang het maar goed is. De studenten moeten om de 16 weken een nieuwe band formeren, zodat ze heel veel van elkaar leren. Mijn studie was destijds heel anders. Ik heb jarenlang in mijn eentje op mijn kamer zitten oefenen. De insteek is hier vooral het collectief.”
In het bedrijfsleven wordt je op resultaat afgerekend. Als we die parameters naast de opleiding van Pisters leggen, dan is hij een uiterst succesvol CEO. ,,We hadden niet gedacht dat we zo snel succes zouden hebben. Eerst stonden er drie leerlingen op Pinkpop, later vier en later zes. Op een gegeven moment stond zangeres Cato in 2017 met haar band My Baby op het fameuze Glastonbury Festival in Engeland. Dat was wel een heel bijzonder moment.” Maar er volgden snel meer. ,,DeWolff doet het overal heel goed, Tamino verkoopt gewoon een paar keer Paradiso uit. Het rooster dat van onze school komt is enorm groot.”
Wat Pisters ook opvalt is de loyaliteit aan de opleiding. ,,Er was een keer een A&R manager die allerlei mooie beloftes had. De band kon opnemen in de Real World Studios van Peter Gabriel en werken met de songschrijver van Robbie Williams. ‘ Maar’, zei hij erbij: ‘ dan moeten ze wel moet school stoppen.’ De reactie van die studenten was mooi. Die zeiden: ‘ Ben je niet goed bij je hoofd? Ik ga nooit stoppen met deze prachtige opleiding want ik leer hier zoveel moois. Die A&R-man luisterde er met open mond naar. Vroeger was zoiets ondenkbaar en had iedereen meteen ‘ja’ geroepen.”
Regeren is vooruit zien en daar is Pisters erg goed. ,,Ik kan heel goed inschatten waar iemand over een paar jaar is. Kijk, op veel conservatoria willen de docenten leerlingen hebben die uiteindelijk dat kunnen spelen wat ze zelf ook kunnen spelen. Maar daar gaat het dus helemaal niet om. Wij hebben hier een jongen gehad die ooit werd afgewezen omdat hij niet kon soleren. Maar hij bleek een waanzinnige songschrijver te zijn met nu al een paar gouden platen op zijn naam. Bij ons was hij al heel snel een topstudent.”
De popafdeling is in de afgelopen jaren uitgebreid met een tweejarige master, de Young Pop Academy voor jong talent en een opleiding voor electronic music, de Amsterdam Electronic Music Academy (AEMA). Tijdens deze tweejarige Associate Degree worden studenten opgeleid tot elektronische artiesten en producers. Alumni en docenten van AEMA zijn te zien in clubs en op festivals zoals Club Basis, de School, Tomorrowland, Thuishaven, Mysteryland en vele andere podia. Het is voor ons heel belangrijk om het breder te trekken en dat is met deze uitbreiding zeker gelukt.” Maar eerst is het feest. Alle drie de zalen van De Melkweg zullen aanstaande donderdag in het teken staan van het jubileum. ,,Het zal een hele mooie avond worden waarin we onze opleiding op een mooie wijze kunnen vieren”, besluit Pisters.
Morgenavond zal het 20 jarig jubileum worden gevierd in de 3 zalen van de Melkweg in Amsterdam.
Voor kaarten, ga naar: www.melkweg.nl
