De film Bohemian Rhapsody gaf een gekleurd en soms zelfs gemanipuleerd inkijkje in het leven van wellicht de meest kleurrijke popster die de wereld ooit zag. Maar Freddie Mercury was vooral een muzikaal genie. Dat bewijst ook de ferme box Never Boring die pas verscheen. Soundz spoorde producers en vrienden van hem op om het echte verhaal boven tafel te krijgen.
Tekst: Jean-Paul Heck
Saillant detail dat maar al te vaak over het hoofd wordt gezien, is dat Mercury de eerste Engelse popster van Indiase afkomst was. Dat is een belangrijk gegeven als je terugkijkt naar zijn levenswandel. De extravagante dingen die hij droeg en zijn schaamteloze keuzes, er zijn voorbeelden genoeg. Het gouden balletpakje, dat rare, veel te kort broekje met rode strepen en bretels.
Meest excessief was het rode pak met ogen dat hij droeg in de videoclip It’s A Hard Life. Hij zag eruit als een reuzegarnaal. Iedereen moest er een beetje meesmuilend om lachen, behalve Mercury zelf. Als zoon van Perzische ouders die afkomstig waren uit Gujarat, een plek in het westen van India, was hij sowieso een buitenbeentje. Voeg daar bij het gegeven dat pa en ma Bulsara ook nog eens Parsees waren, een Iraans-Indiase geloofsgroep.
Freddie kwam als 17-jarige tiener voor het eerst in Engeland. In de jaren daarvoor was hij als tiener opgegroeid in de Indiase miljoenenstad Bombay. Maar het hippe Londen van de jaren 60 was toch wel even andere koek. Al snel liet hij zijn achternaam Bulsara vallen, want die was voor de aspirant-zanger toch te afstandelijk. Nee, liever Mercury, een naam die staat voor ‘vlug en onzichtbaar’. Al liet drummer Roger Taylor later weten dat Freddie de naam koos, omdat het de reizende planeet was. “Ik heb ooit tegen hem gezegd dat het maar goed is dat hij niet voor Uranus koos…”
Freddie was van de pleziertjes die het rocksterdom automatisch met zich meebrengt. Geld, seks, drugs. Het is er altijd en ook nog zonder te vragen. Maar faam heeft ook een schaduwkant. James Brown vertelde mij ooit dat zijn sterrendom hem voor zijn gevoel onsterfelijk maakte. Letterlijk onsterfelijk. Daarbij komt dat Parsees de dood ook niet zien als iets wat definitief is. Een deel maak je mee op deze planeet, de rest in het hiernamaals. Bomi en Jer Bulsara, de ouders van Freddie, geloofden hier heilig in. Overigens werd Mercury niet in India geboren, maar op Zanzibar. Op 5 september 1946 om precies te zijn. In het Government Hospital.
GEK OP FOTO’S
Toen Mercury 24 november 1991 overleed, zorgde de digitale vooruitgang in de jaren erna ervoor dat we hem konden blijven horen. Het postuum uitgebrachte Made In Heaven bijvoorbeeld. Een plaat die het minst Queen-esk klinkt van alle releases van de band. Mercury had met de dood in de ogen een deel van de songs razendsnel geschreven. Zijn laatste compositie was Mother Love. Het paste bij het beeld dat vrienden van hem hadden. Peter Straker, één van Mercury’s allerbeste vrienden, kan dit volmondig beamen. “Als je bij hem thuiskwam in Garden Lodge zag je werkelijk overal foto’s staan met beelden van zijn ouders, zus en vrienden.
Freddie was vreselijk loyaal en zorgzaam. De beste plekken waren gereserveerd op het dak van zijn vleugel. Ze zaten allemaal in peperdure lijstjes.” De zanger was gek op foto’s, maar de camera hield ook van Freddie. Ondanks zijn wat vooruitstekende tanden, bleek hij een magneet voor beeld. Zijn eerste serieuze kledingontwerpster Zandra Rhodes weet dat nog wel. “Ik werd op een dag gebeld door Freddie met de vraag of hij en Brian eens langs mochten komen. Dat was in 1974. Ik heb ze uitgenodigd in mijn atelier. Nou ja, atelier, het was een kleine zolderkamer in Londen. Ze wilden heel graag wat meer flashy en opvallende kleding hebben.
Ik merkte meteen dat Freddie de meest modebewuste van de twee was. Maar ook erg verlegen, net als Brian overigens. Ik vond voor hem uiteindelijk de bovenkant van een trouw-jurk. We hebben toen heel snel iets bij elkaar gezocht en het is grappig dat dit witte tenue wellicht de bekendste outfit t is die Freddie ooit droeg. Hij heeft het ook aan in de videoclip van Bohemian Rhapsody.” In de jaren daarna bleef de ontwerpster betrokken bij de band en hield ze contact met Mercury. “Ik heb zelfs de kleren van de band moeten reproduceren voor de film Bohemian Rhapsody. Dat was erg eervol om te doen. Indertijd was het allemaal haastwerk, omdat de band nog geen budget had. Nu mocht ik er alle tijd voor nemen.”
