Innoveren is een kunst. Pinkpop deed het dit jaar. Concert At Sea ook. Zeker als je een paar edities hebt overgeslagen, valt het op dat het festival in alle opzichten is gegroeid. Soundz ging een kijkje nemen en liet met nodige enthousiasme de Zeeuwse kust achter zich.
Door: Jean-Paul Heck en foto’s: Jessie Kamp, Nathan Reinds en Ben Houdijk
Natuurlijk zijn de vaste waarden er: de twee grote podia, de tribunes voor de vips en het Hollandse Rad. Ze horen bij Concert At Sea als de roze petjes bij Pinkpop. Maar juist in het detail zie je de verandering. De programmering is fijnmazig en gevarieerd, het horeca-aanbod uitmuntend maar vooral de verjonging van het publiek valt op. Het is duidelijk dat CAS hierin een grote stappen heeft gemaakt. Dat doe je simpelweg ook door aanstormende sterren een podium te geven. Iets wat op de zaterdag het geval was.
De middag was voor jonge artiesten zoals de band Rondé. Laatstgenoemde band is na een redelijk stille periode weer goed op dreef en weerde zich in Zeeland kranig met een energieke en strakke setlijst. Niet verrassend maar toch erg prettig was het optreden van Mell & Vintage Future. Dat Melanie kan zingen wisten we wel. Maar je ziet dat zij met de ervaren rotten Ton Dijkman (drums) en Nico Brandsen (toetsen) de nodige kilometers heeft gemaakt. Antoon kwam aanzetten met een heuse vuurwerkshow en ging duidelijk voor het spektakel. Antoon is gearriveerd en verkoopt met speels gemak de Ziggo Dome uit. Zijn voorgangers Jeugd van Tegenwoordig hebben een stapje terug gedaan maar bewezen toch ook nog altijd een ferme show weg te kunnen zetten. Zij het soms wat rommelig.
De verrassing van de middag was Fleming. De jonge Brabander heeft niets met opsmuk. Zijn band bestaat uit een drummer en een toetsenman en daarnaast lopen er wat tapes mee. Maar Flemming doet het vooral helemaal zelf. Zijn sympathieke uitstraling, zijn podiumervaring (Flemming was jarenlang de frontman van coverband Baby Blue) en een handvol pakkende liedjes lieten een vol veld dansen en meezingen. Flemming’s songs zijn pakkend en gemaakt voor jong en oud. Let op: deze Flemming staat binnen een jaar op menig hoofdpodium van Nederlandse festivals. Suzan & Freek hoef je ook niets meer te leren. Met speels gemak slalomde het tweetal door hun oeuvre. Ontwapenend, professioneel en van grote klasse.
BLØF mocht traditioneel hun eigen festival afsluiten en deed dat met verve. Spelen op hun eigen Zeeuwse strand voor zovelen fans, zorgt bij het viertal voor iets extra’s. Na de opener Maan en Sterren ging de vaart er meteen in. Overigens wel met een redelijk verrassende setlijst, waar plaats was gemaakt voor prachtsongs zoals Mooie Dag en Wonderen Zijn Welkom. Tevens pakte BLØF ook nog eens uit met een dwingende versie van The Scene’s Iedereen Van De Wereld. Toen ook nog een de Portugese Fado-ster Christina Branco opkwam om samen met Paskal Jakobsen Dansen Aan Zee te zingen, was het hek helemaal van de dam.
Het bleek een passend slot van drie dagen muzikaal vertier van hoog niveau. Natuurlijk, de Nederlandse inbreng was dit jaar hoog. Guus Meeuwis, Anouk, Gold Band en Son Mieux waren de grote namen op de openingsdonderdag. Een dag later waren de podia voor ondermeer Di-Rect met het Residentie Orkest, Danny Vera, Rolf Sanchez en Rowwen Hèze. George Ezra was deze 2023 de grootste buitenlandse ster. De sympathieke Engelsman is natuurlijk niet van het kaliber van grote sterren zoals Lenny Kravitz en Sting die eerder CAS aandeden. Maar de vraag is of dit festival dit soort groot namen nog wel nodig met de op dit moment ruim gevulde grabbelton vol Nederlands talent.
