Wie gisterenavond bij de show van Muse op het Malieveld in Den Haag was, zal het volmondig kunnen beamen; visueel en muzikaal was het allemaal wel dik in orde wat Matt Bellamy en zijn muzikale kompanen voor het voetlicht brachten, al was het jammer dat men het grootste gedeelte van het concert speelde terwijl het nog volop licht was, dit is echt wel een minpuntje voor een band die zo’n grootse lichtshow met zich meeneemt op tournee.
Door: Paul Graafmans
Fotografie: Ans van Heck
Sowieso staat de driekoppige band uit Teignmouth GB, tijdens optredens uitgebreid naar een viermansformatie, bekend om hun uitbundige shows. Zo ook op het Malieveld waren alle ingrediënten voor een spektakel aanwezig: metershoge vlammen, confetti, kleurige slingers die het publiek in werden geschoten, projecties en bewegend decor.
Op het Malieveld speelden gitarist en zanger Matt Bellamy, die prima bij stem was, bassist Chris Wolstenholme met prachtige snor à la Anthony Kiedis, drummer Dominic Howard en uitgebreid met alleskunner Dan Lancaster, een strakke show die duidelijk volgens een vooruit bedacht plan werd uitgevoerd, alles was perfect op elkaar afgestemd en zeer goed te volgen via de grote schermen aan weerzijde van het podium.
Er werd voortvarend gestart met openingsnummer: Will of the People van hun laatste album, wat overigens niet hun sterkste album is, waarna Interlude volgde en daarna Hysteria, dat was een lekker knallend begin, dat beloofde wat voor de rest van de show.
Maar toch zakte het hierna wat in, niet dat Muse geen sterke nummers heeft, ze hebben sinds hun ontstaan in 1994 een meer dan omvangrijk oeuvre opgebouwd, maar het wilde gewoon niet helemaal lukken om het publiek van bijna 70.000 bezoekers, voor zich te winnen, ook al maakte Matt Bellamy veelvuldig gebruik van de aanwezige catwalk die een behoorlijk eind het publiek in liep, je zou denken dat dit het moment was om contact te maken met het publiek, toch was de klik er niet echt.
Uiteraard veerde het publiek regelmatig op en werd er vooral voor aan bij het podium luidkeels meegezongen bij nummers als Madness en Plug in Baby, wat natuurlijk knallers zijn tijdens de show en werd er bij de publiekslieveling als Psycho zodanig gesprongen dat er al snel stofwolken ontstonden op het kurkdroge Malieveld, maar dit kon niet verbloemen dat nummers als bijvoorbeeld “Compliance” toch wat gewoontjes klinken voor een band als Muse, ook een nummer als ‘You make me Feel like it’s Halloween” heeft het niet, het zijn zeker geen slechte nummers maar niet van het niveau wat jij bij een band als Muse verwacht.
Toen het concert vorderde en er naar een climax toe werd gewerkt, begon het gelukkig ook te schemeren, dit zorgde ervoor dat de lichtshow pas echt tot zijn recht kwam en het leek wel of dit de band inspireerde tot een prima eindsprint die begon met Uprising en als vlak daarna Starlight komt zie je dat het publiek ook de rug weer recht om er nog even tegenaan te gaan.
De bisnummers “Kill or Be Killed” en “Knight of Sydonia” mede geholpen door het mooie decor van het Malieveld, zorgden alsnog voor een mooie afsluiter van een toch wel zakelijk en over geregisseerd concert, zodat uiteindelijk een ieder tevreden naar huis kan gaan.
Muse: gisteren gezien en gehoord op het Malieveld in Den Haag.
