Peter Gabriel was altijd al een vernieuwer. Maar op zijn nieuwe tour zoekt hij echt de randjes op. Gisteravond stond hij in een uitverkochte Ziggo Dome in Amsterdam.
Door: Jean-Paul Heck
Foto’s: Ans van Heck en Jean–Paul Heck
David Bowie zei het ooit: ‘ Peter Gabriel is de meest autonome muzikant die ik ken.’ Het waren mooie woorden. Peter Gabriel is onvoorspelbaar in zijn uitingen. Toen ik hem in 2013 voor het laatst live zag optreden, wist ik het bijna zeker: dit was wellicht de laatste keer dat ik hem live had gezien. Het optreden was goed maar de zanger oogde wat vermoeid en ingetogen. Maar ja, een vergissing is menselijk. Gisteravond greep de nu 73-jarige Engelsman vanaf de openingsminuut iedereen bij de lurven. Met een levensgrote klok boven het podium met daarin een man die de wijzers vooruitduwde, werd het startschot gegeven.
Het is een ontwerp van de Nederlandse kunstenaar en ontwerper Maarten Baas. Gabriel kwam op in een oranje overall. Althans, hij was nauwelijks te herkennen, totdat hij zijn intropraatje begon en zijn kloffie op de grond gooide. Hij vertelde een kort maar indringend verhaal over het welzijn van onze planeet, waarna er een lampje omlaag zeilde. Het was de aanzet voor een werkelijk briljante show vol diepgang, wijze lessen maar ook humor. ‘Ik ben het niet hoor. Ik ben een Avatar. Alleen waar ABBA zichzelf 20 jaren jonger en 10 kilo lichter maakten, doe ik er 10 kilo en 20 jaar erbij. En ook nog kaal.’
Daar stond hij dan. Strak gekleed, naast zijn oude strijdmakkers Tony Levin op bas en David Rhodes op gitaar. Achter hem was onder een hoedje het grijnzende hoofd van de Franse topdrummer Manu Katché te herkennen. Het zijn oudgedienden waar Gabriel graag op terugvalt als hij een nieuwe wereldtournee doet. Maar wat de loyale fans in de Ziggo Dome te zien kregen, was niet een gewone liveshow. De voorstellingen die in twee delen van een uur werd opgediend, had net veel weg van een kunstexpositie.
Voor elk nummer had de Engelsman een kunstenaar uitgekozen die zijn of haar gang mocht gaan. Het leverde werkelijk bizar mooie animaties en videobeelden op. Voor de regie van deze tour viel Gabriel wederom terug op de Franse geweldenaar Robert Lepage . Mede door zijn uitgekiende keuzes van beeld, werd het hoge spelniveau van de zeven muzikanten alleen nog maar stijlvoller in de etalage gezet.
Vanaf de eerste minuut werd het meteen duidelijk dat er op de stem van Gabriel geen enkele sleet zit. Sterker nog, hij zong krachtiger en met meer overtuiging dan 10 jaar terug op dezelfde plek tijdens zijn Back To Front-tour. Waar hij toen vooral teruggreep op oud materiaal, daar leunt deze nieuwe tournee met de titel I/O The Tour, op een stevig aantal nieuwe songs die eind dit jaar op een nieuw album moeten verschijnen.
Daarmee laat Gabriel zien dat hij weigert om mee te doen aan de werkwijze van zijn meeste generatiegenoten. Die kiezen meestal voor een veredelde ‘greatest hits’ show, soms aangevuld met wat nieuw maar wel bekend werk. Gabriel heeft lak aan die werkwijze. De man is echter loeislim en weet de overigens sublieme nieuwe liedjes, meesterlijk te verpakken met beeld- en showelementen. Zo opende hij het concert met zijn band rond een kampvuurtje, waarbij de nieuwe single Playing For Time werd gespeeld.
Wat daarna volgde was een tombola van emoties. De band van Gabriel met naast de drie eerder genoemde routiniers, opvallend rollen voor trompettist Josh Shpak, celliste Anyanna Witter-Johnson en violiste Marina Moore, is wellicht de beste band waar Gabriel als solist mee toerde. Alles is uitgekiend en elk arrangement werd naadloos uitgevoerd. Na de pauze opende Gabriel met de song Darkness van het album UP, dat hij uitvoerde achter een scherm waarbij de contouren van de bandleden waren te zien.
Het was de opmaat naar nog meer nieuw werk en natuurlijk classics zoals het prachtige uitgevoerde Don’t Give Up dat hij in duet met Witter-Johnson deed. En dit niet zomaar maar op een fraaie theatrale manier. Dat het directe en intense And Still als nieuwe song perfect past tussen knallers zoals Red Rain en Big Time, zegt iets over de kwaliteit van Gabriel’s aanstaande werk. Met afsluiters Solsbury Hill, In Your Eyes en het nog altijd zeer relevante Biko was het eindschot de meest voorspelbare- maar niet minder genietbare passage in de show. Conclusie: leeftijd is voor Gabriel slechts een getal.
Deze I/O The Tour staat met speels gemak tussen de beste tournees uit zijn lange loopbaan.
Peter Gabriel: gisteravond gezien en gehoord in de Ziggo Dome in Amsterdam.
