‘ BOWIE EN MERCURY KONDEN GEWETENLOOS ZIJN, IK NIET’
Hij is met recht een Engelse rockicoon. Ian Hunter mag dan wel 83 jaar zijn, de intenties zijn nog altijd hetzelfde. Alleen zijn vriendengroep blijft maar uitdijen. Zijn nieuwe album Defiance Part 1 is daar het voorbeeld van. Met Ringo Starr, Jeff Beck, Billy Gibbons (ZZ Top), Todd Rundgren, Brad Whitford (Aerosmith), Duff McKagan (Guns N’ Roses)en Mike Campbell (Tom Petty) wist hij een onwaarschijnlijke gastenlijst bij elkaar te trommelen.
Door: Jean-Paul Heck
Maar ook Taylor Hawkins, de betreurde drummer van de Foo Fighters, Def Leppard-zanger Joe Elliott en acteur Johnny Depp schoven aan. Het zijn allemaal fans van Hunter en natuurlijk van zijn voormalige groep Mott The Hoople. Destijds de favoriete band van David Bowie die hen de monsterhit All The Young Dudes schonk. Bij elk interview met de zanger komt die bandnaam weer bovendrijven. Mott The Hoople had alles in huis om een supergroep te worden maar het succes kwam nooit echt van de grond. Nu kan Hunter er wel om lachen. ‘ We hebben geweldige platen gemaakt die niet zo goed verkochten. Dat is een feit. Maar we hebben wel iets voor de geschiedenis nagelaten en dat is eigenlijk veel belangrijker.’ Het respect dat Hunter onder topmuzikanten heeft is nog immer groot.
Eind Jaren ’50 liet Hunter voor het eerst van zich horen. De man uit Shropshire werkte in de jaren daarna met louter topmuzikanten zoals Bad Company’s Mick Ralphs, bassist Jaco Pastorius en saxofonist David Sanborn. Maar zijn rechterhand was in de succesjaren gitarist Mick Ronson. Jawel, de man die zo instrumenteel was in Bowie’s Spiders From Mars. ‘ Mick heeft tot aan zijn dood bij mij gespeeld. Hij was net als Jeff (Jeff Beck) een absolute natural. Het rare is dat de gitaarpartijen van Jeff op mijn plaat, de laatste partijen waren die hij in een studio inspeelde.’ Hunter woont al jaren in Amerika, simpelweg omdat het leven daar goedkoper en eenvoudiger is. Ik ben in 1975 naar Amerika verhuisd. Net nadat ik uit Mott The Hoople was gestapt. Waarom? Omdat de Engelse overheid al ons zuurverdiende geld binnen wilde harken. Ik weet nog dat Robert Plant in dezelfde tijd als ik naar Amerika verhuisde. Alleen ging het bij hem om beduidend meer poen.’
De songs voor zijn nieuwe album kwam tot stand tijdens de Covid-lockdown. ‘ Ik kreeg meteen hulp van mijn goede vriend Ringo Starr, Todd Rundgren en Jeff Tweedy (Wilco). Eigenlijk ging het razendsnel. Iedereen die ik benaderde zij meteen ‘ ja’.’ Hunter vindt het zelf overigens helemaal niet zo raar dat hij op zijn gevorderde leeftijd nog altijd platen maakt. ‘ Ik ben steeds beter geworden in wat ik doe. Maar dat geldt toch voor iedereen? Een onderwijzer of een loodgieter wordt toch ook steeds beter in zijn vak? Mijn leeftijd is geen obstakel. Die 83 jaar interesseert mij dan ook geen zier.’ In zijn leven ontmoette hij grote sterren. Zo toerde Mott The Hoople in de jaren ’70 met Queen. ‘ Ze hadden net hun eerste hit gehad en ze waren live een soort van natuurstorm. Ik wilde ze heel graag als ons voorprogramma. Live had ik nog nooit zoiets gezien. Freddie Mercury is wellicht de beste zanger die ik ooit live van dichtbij mee heb gemaakt. Maar heel de band was fantastisch, van een andere planeet.’
Met de bandleden van Queen had hij een goede band maar ook met David Bowie. ‘ Toch noemde ik hem geen vriend. Hij was niet de man waarmee ik avond zou gaan stappen. Maar hij was gewoon een fan van Mott The Hoople. Toen David in 1971 hoorde dat wij wilden stoppen, sprong hij in de bres. Eerst gaf hij ons de song Suffragette City maar ik vond niet dat het nummer bij de band paste. Daarna schreef David All The Young Dudes. David nam ons mee naar de Olympic Studio’s waar we zijn song met Mott The Hoople opnamen.’ Net als bij Mercury merkte Hunter dat Bowie dezelfde karaktertrek had: ‘ Beiden wilden supersterren worden en beiden konden gewetenloos zijn. Dat heb je ook nodig om die status te bereiken.
Ik had en heb dat niet. Ik wilde gewoon lekker rock-n’-roll spelen. Toen wij die ene grote hit met Mott The Hoople scoorde, begon ineens iedereen aan ons te trekken. Dat vond ik werkelijk verschrikkelijk.’ Zowel Bowie als Mercury leven niet meer. Hunter wel en is nog niet van plan om te stoppen. ‘ Ik heb voor mezelf al een tijdje geleden besloten om niet meer live te spelen. Maar platen maken kan ik nog steeds heel goed. Ik ben ook trots met Defiance Part 1. Logisch ook met al die namen die eraan hebben meegewerkt.’
Ian Hunter – Defiance Part 1 (Sun Records) is nu uit.
