Het laatste, vijftiende, studio album van Dream Theater “A View From The Top Of The World”, was eindelijk weer eens een prog metal juweeltje; hun beste album met “nieuwe” drummer Mangini, en dus is het tijd voor een optreden in Nederland, aangezien dat al weer een tijd (11 januari 2020 AFAS LIVE) geleden is dat ik DT live kon en mocht aanschouwen. Gelukkig heeft de band dit keer ook weer “gekozen” voor de 013 in Tilburg, een zaal, waar het geluid altijd optimaal is en de complexe muziek van Dream Theater uitstekend tot zijn recht komt.
Door Martien Koolen
Helaas, moet ik vaststellen dat de 013 niet uitverkocht is, en dat heeft waarschijnlijk toch te maken met de te hoge ticketprijzen! Maar daarom niet getreurd want de podiumopstelling is in ieder geval prachtig en de band heeft er zin in, want vanaf de openingstrack The Alien tot de toegift, het epische The Count Of Tuscany, is het een prog metal rollercoaster van het allerhoogste niveau!
Muzikaal gezien is Dream Theater altijd 100% bij de les en kun je genieten van de ongelooflijke gitaarsolo’s van Petrucci, de jankende keyboard solo’s van Rudess en het stuwende baswerk van Myung. Vocaal gezien is het echter altijd weer afwachten of LaBrie wel of niet goed bij stem is en helaas zijn LaBrie’s vocale “prestaties” deze avond weer tenenkrommend. De prachtige, complexe, melodieuze prog metal songs van het meesterlijke album “Awake”, “Caught In A Web” en “6:00” worden vocaal verkracht met ijselijk gegil en gekrijs. Gelukkig staat LaBrie maar 20% van de setlist op het podium en spelen Myung, Petrucci, Rudess en Mangini de sterren van de hemel, maar toch kan ik me voostellen dat sommige mensen denken: “Heb ik hier tachtig euro voor betaald?”
Andere nummers van het nieuwe album zoals “Sleeping Giant” en “Answering The Call” worden in optima forma vertolkt, vooral Petrucci tovert de ene mooie gitaarsolo na de andere uit zijn gitaar. Het titelnummer van Dream Theater’s laatste album, een episch twintig minuten klokkende prog metal klassieker is toch wel het hoogtepunt van deze avond, dit is echt prog metal vuurwerk van de hoogste orde.
Het drieluik van het memorabele album “Six Degrees Of Inner Turbulence” bestaande uit “Solitary Shell”, “About To Crash (reprise)” en “Losing Time/Grand Finale” wordt meer dan uitstekend uitgevoerd; hulde voor Rudess met zijn keyboardpassages! Het bekendste, ooit uitgebracht als single, Dream Theater nummer “Pull Me Under” opent natuurlijk met die heerlijke, herkenbare vette gitaarriff, voordat het vocaal helaas weer helemaal misgaat…
Opvallend en misschien ook wel verrassend is de setlist waarop maar liefst zeven nummers staan uit de Dream Theater periode met drummer Mike Portnoy. Ook de toegift, het complexe, uitgesponnen “The Count Of Tuscany” is al wat ouder en ook deze epische track staat bol van de muzikale hoogstandjes.
Dream Theater laat mij weer achter met gemengde gevoelens, want vocaal gezien was dit optreden echt niet in orde en ik vraag mij dan ook af of het niet tijd wordt dat DT op zoek gaat naar een echte zanger, want ik kan mij niet voostellen dat klasse muzikanten zoals Petrucci, Rudess en Myung, zich niet storen aan het zogenaamde “zingen” van LaBrie.
