Nadat Whitney Houston in 1985 een grote hit scoorde met het door George Merrill en Shannon Rubicam geschreven nummer How Will I Know, werd hun demo van Waiting For a Star to Fall door de zangeres afgewezen. De demo kwam vervolgens terecht bij Belinda Carlisle, die een versie in de studio opnam maar daar niets mee heeft gedaan. Voor George en Shannon bleef maar één optie over: het nummer zelf uitbrengen. En met succes, want met Waiting For a Star to Fall scoorde het Amerikaanse popduo hun grootste hit ooit!
Door Godfried Nevels
Hoewel ze al een jaar in de band Sparrow actief waren, was een huurwoning in Californië de plek waar George Merrill en Shannon Rubicam voor het eerst samen muziek schreven. “Ik hoorde George aan de andere kant van het huis piano spelen, en ik had de avond ervoor – na een optreden – een aantal songteksten opgeschreven”, vertelt Shannon. “Dus pakte ik mijn notitieboekje en ging naar de woonkamer waar hij piano speelde. Ik stond daar een minuut en begon mijn teksten op zijn muziek te zingen. Het ging verrassend gemakkelijk.”
Een spontaan moment waarmee de basis gelegd voor een succesvolle samenwerking tussen twee songwriters die in rap tempo een aantal pophits zou opleveren, beginnend met een demo van How Will I Know. Dit verhaal begint bij Janet Jackson, die de demo kreeg aangeboden maar afwees omdat het niet paste bij de nieuwe muzikale richting die de zangeres op dat punt van haar carrière wilde inslaan.
“Alles wat we tot dan toe van Janet hadden gehoord waren lichte en luchtige melodieën”, legt George uit. “Dus hadden we haar in gedachten toen we How Will I Know schreven. Maar dat paste niet bij waar ze op dat moment in de studio aan werkte, namelijk het Control-album dat door Jimmy Jam en Terry Lewis werd geproduceerd.” Janet was dus niet de geschikte persoon voor How Will I Know.
Via platenbaas Clive Davis en producer Narada Michael Walden kwam het nummer uiteindelijk bij Whitney Houston terecht, die hiermee – na een aantal ballads – haar eerste uptempo hit scoorde. “Het was heel interessant om in de film I Wanna Dance with Somebody te zien wat er op dat moment in ieders gedachten omging. En om Whitney Houston te zien luisteren naar de demo van How Will I Know, waarbij ze zich op de tekst concentreerde”, aldus George.
Wanneer ik vraag hoe het was om voor de eerste keer Whitney´s versie van How Will I Know te horen, reageert Shannon lachend dat ze compleet uit hun dak gingen. Dat gebeurde tijdens een telefoongesprek met Narada Michael Walden, die hen enthousiast de opname liet horen. “Hij hield de telefoon tegen de luidsprekers en zei: ‘Dit moeten jullie horen!’ [lacht] We stonden daar gewoon, midden op de dag, hadden er niet echt over nagedacht en hoorden toen die stem. Het was ongelofelijk.” Of zoals George enthousiast aanvult: “Het was van een andere wereld toen we hoorden wat ze met ons nummer had gedaan.”
Shannon en George zijn enorm dankbaar voor al het goeds dat How Will I Know hen heeft gebracht, want het leidde ook tot het ontstaan van hun volgende grote hit, een half jaar later tijdens een optreden van Whitney in Los Angeles. George: “Het was een heldere nacht en we luisterden naar het zingen van Whitney. Toen kwam het nummer How Will I Know en sprong iedereen overeind. Het was een bijzonder moment. Ik was opgestaan en keek naar Shannon om het moment met haar te delen, maar zag haar niet naast me staan. Ik keek naar beneden en zag haar zittend iets in een notitieboekje schrijven” Shannon vervolgt het verhaal: “Toen iedereen ging opstaan, keek ik naar de lucht. Het was een heldere nacht en ik zag een ster langs de hemel gaan. Ik schreef de regel ‘Waiting for a star to fall’ op, omdat ik dit niet wilde vergeten.”
Dat uitgerekend op het moment dat Whitney How Will I Know zong de kiem voor een nieuwe hit werd gelegd, is iets wat de beide songwriters niet kunnen bevatten. Je zou zeggen dat het een logische vervolgstap was om dit nummer bij de zangeres aan te bieden, maar verrassend genoeg werd het afgewezen. Met als gevolg dat Shannon en George het zelf hebben opgenomen voor hun eigen groep Boy Meets Girl en hiermee een internationale hit scoorden. Plotseling stonden de twee songwriters die voor anderen succesvol waren zelf in het middelpunt van de belangstelling.
De samenwerking met Whitney Houston eindigde voor Shannon en George in 1987 met I Wanna Dance with Somebody, weer een commercieel succes maar door sommige critici afgedaan als een ongeïnspireerde kopie van How Will I Know. Kritiek die door George terzijde wordt geschoven “We hadden al snel door dat mensen het leuk vonden wat we deden. Aan critici besteden we weinig aandacht. Muziek kent verschillende gezichten. Ik ben opgegroeid met popmuziek. Het komt uit me als we liedjes schrijven en het maakt andere mensen gelukkig. En dat is prima.
Bob Dylan is degene die alle goede recensies krijgt. [lacht]” George kijkt dan ook met een glimlach terug op hun avontuur met Whitney Houston. “Van alle mensen op de planeet die de diepgang leek te begrijpen van wat we probeerden over te brengen, hadden we het grote geschenk om Whitney Houston te laten zingen. En daardoor kon iedereen ervan vinden wat ze wilden.”
