Brian May van Queen noemde hem de Guv’nor (gouverneur) , hij was de beste vriend van grootheden zoals David Gilmour, Rod Stewart en Ron Wood. Maar nooit behaalde Jeff Beck hetzelfde commerciële succes als deze gitaristen. Reden? Hij was nauwelijks geinteresseerd in succes. Meest saillant voorbeeld was wel zijn mislukte auditie voor de Rolling Stones. Nog wel in De Doelen in Rotterdam in 1975. Toen ik Beck jaren geleden sprak wilde hij daar niets over kwijt. Keith Richards een paar jaar later wel. “ Jeff was gewoon te goed en te ongrijpbaar.”
Door: Jean-Paul Heck
Beck en de Stones bleven altijd goede vrienden. De gitarist dook midden jaren ’80 op in de Wisseloord Studio’s in Hilversum om mee te werken aan een soloplaat van Mick Jagger. Beck was zoals Richards opmerkte, veel te goed voor de Stones. Hij was een man die geen concessies deed aan zijn spel. Zeker nadat hij besloot om solo te gaan. Na een kortstondige carrière als kunstenaar, verdiepte hij zich op aandrang van Ian Stewart, de rechterhand van de Stones, vanaf 1963 in de R&B.
Al snel werd hij samen met generatiegenoten Jimmy Page (Led Zeppelin) en Ritchie Blackmore (Deep Purple, Rainbow) één van de meest gevraagde sessiegitaristen in Engeland. Totdat hij in 1965 een aanbod kreeg om Eric Clapton in The Yardbirds te vervangen. In de 20 maanden dat hij bij deze groep zat, scoorde deze groep de meeste hits. Het album Roger the Engineer uit 1966 is een classic. In mei van dat jaar bracht de gitarist Beck’s Bolero uit en op deze song werd hij geflankeerd door Jimmy Page, The Who-drummer Keith Moon en John Paul Jones die later zou toetreden tot Led Zeppelin.
Nadat Page bij de Yardbirds kwam werd Beck tijdens een Amerikaanse tournee ontslagen omdat hij een aantal keren niet kwam opdagen bij concerten.
Daarop formeerde hij de nu zo fameuze The Jeff Beck Group met ene Rod Stewart op zang, Ronnie Wood op gitaar, Nicky Hopkins op piano en Ansley Dunbar op drums. Met Truth en Beck-Ola leverde Beck meteen twee klassiekers af. In die tijd ging ook het verhaal rond dat Pink Floyd Jeff Beck bovenaan de lijst had gezet als vervanger van Syd Barrett. Gilmour bevestigde dit in 2008. ,,We wilden Jeff heel graag bij de band maar niemand had het lef om het hem te vragen.” Een auto-ongeluk zorgde ervoor dat hij een lange poos uit de running was.
Toen ik Beck in 1998 interviewde vertelde hij me dat hij het liever over auto’s had dan gitaren. “ De helft van het jaar spendeer ik in mijn eigen garage en de andere helft aan mijn muzikale carrière.” In de jaren ’70 maakte Beck een groot aantal fantastische gitaarplaten vol experimentele muziek. Tussendoor deed hij gastoptreden voor vrienden zoals David Bowie. In 1975 verscheen de plaat Blow By Blow.
Volgens velen fans was dit door Beatles-producer George Martin geproduceerde werkstuk wellicht zijn beste album. In de jaren daarna zocht hij telkens naar andere bezettingen en liet ondermeer grootheden zoals bassist Stanley Clarke, toetsenman Jan Hammer en drummer Carmine Appice meedoen op zijn songs. Op Flash uit 1985 was zijn goede vriend Rod Stewart weer van de partij. Stewart grapte destijds. “ Jeff en ik hebben een haat-liefdesverhouding. Hij is gek op mij en ik haat hem.”
In de jaren ’90 was de output van Beck groter dan het decennia daarvoor. Humor had hij ook. Toen The Yardbirds in 1992 toetraden tot de Rock and Roll Hall of Fame zei hij in zijn speech: “ Iemand vertelde mij dat ik vanavond trots moet zijn…Maar dat ben ik niet omdat ze mij uit de groep schopte. Dat deden ze. Fuck them!” 2000 begon goed met een derde Grammy voor de song Dirty Mind van zijn bejubelde plaat You Had it Coming.
Drie jaar later kreeg hij zijn vierde Grammy voor het nummer Plan B van de plaat Jeff. In de jaren daarna werkte hij regelmatig met jonge zangeressen zoals Kelly Clarkson, Joss Stone en Imelda May maar ook met Beach Boy Brian Wilson. Twee jaar terug trok hij zich terug in de studio met acteur en fan Johnny Depp om de John Lennon-song Isolation op te nemen. Beck deed ook mee op twee songs van een vorig jaar verschenen Ozzy Osbourne-album.
De dood van Beck kwam als een schok en grootheden zoals Mick Jagger, Brian May, Brian Wilson, David Gilmour, Jimmy Page, Rod Stewart, Gene Simmons en talloze anderen reageerden geschokt.
