Deze inhoud is alleen beschikbaar voor Soundzlife leden.
Dat veel albums van Pink Floyd een monument zijn geworden, zullen veel muziekliefhebbers met elkaar eens zijn. Al zijn het alleen al de iconische albumhoezen die vandaag de dag in vele huizen als ware kunst aan de muur hangen. De koe op Atom Heart Mother is daar geen uitzondering op. Eenvoudig maar toch zo herkenbaar. Niet op de laatste plaats uiteraard door de muziek van de band. Al waren de bandleden zelf achteraf minder enthousiast over deze plaat.
Door: Stijn Baarendse
On This Day: 10 oktober 1970 albumrelease Atom Heart Mother – Pink Floyd
‘We zouden het allemaal opnieuw willen doen, we zouden het allemaal opnieuw willen opnemen.’, waren de woorden van Nick Mason in 1972. In ’84 deed Roger Waters er nog een schepje bovenop en vertelde: ‘Als iemand nu tegen me zegt: “Oké, hier heb je een miljoen pond, ga ‘Atom Heart Mother’ maar spelen” zou ik zeggen: “Ben je bedonderd, ik ga die rotzooi niet spelen!”’ Het album bevat wat dat betreft wel wat opmerkelijk materiaal. Vooral ‘Alan’s Psychedelic Breakfast’ is een ware ontbijt-trip op de wijze van Pink Floyd uitgevoerd. Alan, waar de band het over heeft in de titel, is een roadmanager van Pink Floyd en kookte vaak als de band op tournee was. Een leuk detail in het nummer is een verwijzing, tijdens de monoloog, naar zanger Elton John. In de tijd van het uitbrengen van Atom Heart Mother brak de Engelse zanger net door met zijn tweede album. Het nummer ‘Alan’s Psychedelic Breakfast’ speelde de band maar een enkele keer live. Met op het toneel een echt geserveerd ontbijt. Later, met het uitbrengen van de cd van Atom Heart Mother, bevatte het doosje een recept voor een echt traditioneel bedoeïenenbruiloftsontbijt.
Experimentele periode
De band werkte aan het album in een tijd dat de gitaar niet altijd meer de overhand had in de muziek. Er werd geëxperimenteerd met allerlei instrumenten, muziekinvloeden en ongebruikelijke combinaties. Denk hierbij aan de fluit bij Jethro Tull en Genesis en de verschillende toetsinstrumenten als de Mellotron en de synthesizer bij bijvoorbeeld Yes of King Crimson. Klassieke muziek werd ook steeds vaker gecombineerd met rockmuziek. Na het succes van Ummagumma wilde ook Pink Floyd dat pad bewandelen. Althans, één kant van het album in ieder geval. Ron Geesin werd bij de band gehaald. Deze Schotse componist en arrangeur raakte sinds 1967 bevriend met de band, met name met Roger Waters en Nick Mason. Hij mocht de arrangementen voor het titelnummer schrijven. Het werd een ruim drieëntwintig minuten durende symfonische compositie. Zo was direct de A-kant van het album gevuld.
Succes
Voor de B-kant kwam de band dus met o.a. ‘Alan’s Psychedelic Breakfast’. Daarnaast vind je op deze kant van de plaat ook ‘If’, ‘Fat Old Sun’ en het prachtige, door Rick Wright geschreven, ‘Summer ‘68’. Er was voorafgaand aan het uitbrengen enige twijfel over het succes dat het album zou gaan behalen. Dat bleek ten onrechte. Het album behaalde een nummer 1-positie in het Verenigd Koninkrijk. In Nederland (nummer 5) en de rest van West-Europa bleek het ook een succes. Vooral de titeltrack werd alom bejubeld. Toch was de band, na andere albums en successen, hier achteraf minder enthousiast over.
Wereldberoemde koe
Wat betreft de opvallende albumhoes, zegt ontwerper Storm Thorgerson het volgende: ‘Ik wilde iets dat anders was dan andere hoezen, met name anders dan andere rock- of psychedelische hoezen – iets wat je niet verwacht.’ Bij de Potters Bar in Hertfordshire zag Thorgerson in een weiland de eerste de beste koe en zette deze op de foto. Ook de binnen- en achterkant van de albumhoes werden voorzien van koeien. Een idyllisch, herkenbaar Engels plaatje werd op die manier wereldberoemd. Het album is nu 51 jaar oud maar is nog altijd in iedere platenzaak te vinden. Was het album voor de band niet direct het beste wat ze ooit gemaakt hadden, de legendarische en eigenzinnige walm die nog steeds om het album hangt is er in ieder geval niet minder om geworden.
