Ze waren de grootste Engelse hardrockband van de jaren ’80. En zelfs toen de drummer een arm verloor en een gitarist door drugsgebruik het leven liet, bleef de groep volharden. Def Leppard blijft een fenomeen. Ondanks een aantal moeilijke jaren, weet de band uit Sheffield telkens weer terug te slaan. Het nieuwe album Diamond Star Halos is daar een uitmuntend voorbeeld van.
Door: Jean-Paul Heck
We schrijven najaar 1984. Ik heb zojuist met mijn bandje Tussen Haakjes een platencontract getekend bij het label WEA (nu Warner Music). Als toetje neemt onze producer mij mee naar de Wisseloord Studio’s in Hilversum. Bij aankomst zie ik rij sportwagens op de rommelige parkeerplaats van het complex staan. Wat blijkt? De jonge mannetjes van Def Leppard zijn aan het opnemen. Een paar jaar ouder dan ik, maar financieel al wel zo daadkrachtig dat een sportwagen er gemakkelijk vanaf kan.
Logisch ook want het derde album Pyromania dat in 1983 verscheen, was ingeslagen als een bom. Vooral in Amerika kon de band opeens wedijveren met mega-acts zoals Van Halen en AC/DC. Eerder had ik Def Leppard al eens in het voorprogramma van de groep Rainbow in het Rotterdamse Ahoy gezien. Toen wist ik het eigenlijk al wel. Deze band zou groot worden. In de Wisseloord werkte ze op dat moment aan album nummer vier. Een man met lang grijs haar liep er parmantig rond. Jim Steinman, songschrijver en bedenker van Meat Loaf’s Bat Out of Hell was aangetrokken om dit werkstuk te produceren.
Een paar weken na mijn bezoek in Hilversum zou de band Steiman de wacht aanzeggen. Ze haalden vaste producer John ‘ Mutt’ Lange terug en de rest is geschiedenis. Hysteria dat dus deels in de Wisseloord werd opgenomen, groeide uit tot een fenomeen. De plaat duurde meer dan 62 minuten, voor die tijd bizar lang. Er moesten er meer dan vijf miljoen van verkocht worden om het ‘ break even’ punt te halen. Uiteindelijk gingen er meer dan 20 miljoen stuks over de toonbank. Die plaat is nog altijd een belangrijk uithangbord van Def Leppard. Maar het was ook een nooit meer te nemen horde. De zeven studioalbums die de groep sindsdien uitbracht, zijn allemaal prima maar missen de slagkracht van Hysteria.
Met Diamond Star Halos komen de begin zestigers opeens weer ziedend dichtbij dat niveau. De reden? De tijd die de bandleden konden reserveren om zich te storten op het schrijfproces en de productie. Diamond Star Halos luistert weg als een soort van ‘ best of’. Alle goede elementen van de Def Leppard-sound zijn er op terug te vinden. Reden temeer om de twee belangrijkste componisten van de band uitgebreid te interviewen: zanger Joe Elliot en gitarist Phil Collen.
Na 2015 toerden Def Leppard continu en volgens mij was dit album niet eens echt gepland.
Elliot: ,,We hadden een hele grote tournee met Mötley Crue en Joan Jett gepland. Wij waren de hoofdact en we moesten dat helemaal afzeggen. Eigenlijk stonden twee maanden in het voorjaar van 2020 gepland om twee tot drie nieuwe songs op te nemen en toen brak corona uit. Precies op de dag dat ik met een vliegtuig terug naar Ierland zou gaan om in Dublin in mijn eigen studio aan de slag te gaan. Phil die in Californie woont, heb ik meteen gebeld met de vraag: wat gaan we doen? We wisten meteen dat we remote zouden gaan opnemen. Ieder voor zich in zijn eigen huisstudio. Aan het einde van dat telefoonnummer bleken we al zeven songs kant en klaar te hebben.”
En je beschikt ook nog eens over een geweldige studio in je huis nabij Dublin Joe.
Elliot: ,,Ik heb veel geluk dat onze vaste technici Wolfie (Dave Wolff: de chef van de backline van de band) een week eerder mijn hele studio in gereedheid had gebracht. Daarnaast heb ik in mijn huis werkelijk elke gitaar die onze gitaristen willen gebruiken. Toen we besloten om het remote te doen, bleek het uiteindelijk helemaal niet zo moeilijk te zijn. De aanwezigheid van Wolfie was enorm belangrijk. Ik heb een vrouw en drie kinderen die vanwege de lockdown ook thuis zaten. Hij bleek ook nog eens de perfecte kinderoppas te zijn terwijl ik de studio aan het werk was. Overigens hebben we al eerder opnames op afstand gemaakt en onze producer Ronan McHugh weet precies hoe hij daarmee om moet gaan. Alleen is het wel de eerste keer dat we een plaat volledig op deze manier hebben opgenomen en het is beste keuze geweest die we hadden kunnen maken.”
Phil, toen jij tijdens de opnames van Pyromania Def Leppard kwam versterken, drukte je meteen een stevige stempel op de band. Zowel als gitarist en als componist.
Collen: ,,ik ben ook wel met een andere instelling gaan schrijven. We staan toch bekend om van die typische rock-anthems zoals Pour Some Sugar On Me maar die hebben we de laatste decennia niet gemaakt. Joe had zoiets van: ‘ shit ja, dat is wat we gaan doen.” We zijn allebei enorme fans van de glamrockperiode en het heeft ook altijd in de muziek van Def Leppard gezeten. Kick is daar wel een voorbeeld van. Ik ben begonnen op piano en het groeide uit tot zo’n meezinger. Het mooie is dat die blokkade ervoor zorgden dat we zonder enig verwachtingspatroon aan de slag gingen. Alle barrières die er altijd waren, bleken volledig te zijn verdwenen. Het is te vergelijken met iemand die blind of doof is en andere zintuigen moet gebruiken om creatief te zijn. Dat was ook bij ons het geval in deze rare, unheimische omstandigheid. Ik heb zelf een song geschreven op een ukelele.”
Wanneer besloten jullie om David Bowie’s pianist Mike Garson te vragen?
Elliot: ,,Dat kwam pas op het einde. We zijn allemaal enorme fans van David Bowie en wij kende Mike al. Ik kende hem goed vanwege een aantal tribute-optredens voor David Bowie. Ons favoriete Bowie-plaat ia Aladdin Sane waarop Mike voor het eerst te horen was en wel op een hele nadrukkelijke manier. Phil zei tegen mij: ‘ waarom gebruiken we Mike niet voor de opnames? Het bleek echt een geweldige initiatief te zijn. Hij is avant-garde maar ook erg rock-n’-roll en dat is op de twee nummers waarop hij speelt heel goed te horen.”
De aanpak op Diamond Star Halos is totaal anders. Het grappige is dat het resulteert in een album dat wellicht het dichtst tegen Hysteria aan ligt.
Elliot: ,,We moesten onszelf opnieuw uitvinden. Als we weer met z’n vijven de studio waren ingedoken, hadden we gewoon dezelfde Def Leppard-plaat gemaakt. Middenin de pandemie zeiden we tegen elkaar: ‘ het is eigenlijk wel erg leuk om het zo te doen.’ Ik zei tegen ze: ‘ het is hetzelfde zoals Fleetwood Mac destijds aan Rumours werkte en de Eagles aan Hotel California. Ik had soms echt het idee dat we een andere band waren. Raar hoor, na zoveel jaren. Het mooie is dat we tijdens ons komende tournee wel nieuwe songs kunnen spelen en dat is heel cool.”
Nog even terugkijkend op Hysteria. Een deel van het project werd gedaan in de Wisseloord Studios in Hilversum.
Collen: ,,Klopt. Dat was het najaar van 1984. Een hele gekke periode. We wilden iets anders doen en John ‘Mutt’ Lange was niet beschikbaar. Ik waardeer het werk van Jim enorm en hij heeft geweldige dingen gedaan maar er was gewoon geen match. Het werkte niet. De Wisseloord was voor ons echter een geweldige uitkomst. De sfeer bleek heel bijzonder te zijn en in de weekenden konden we gaan stappen in Amsterdam. Ik herinner mij dat als een hele productieve en ook mooie periode. In de Wisseloord is
Ik begrijp dat er vanuit de countryhoek veel support is voor Def Leppard.
Elliot: ,,Het grappige is dat onze songs in Amerika dagelijks voorbijkomen en wij hebben fans zoals Faith Hill, Tim McGraw en Taylor Swift. Die gingen in de media roepen dat in onze songs countrylicks voorbij komen. Al in 1995 hoorden wij dat Alison Krauss een groot Def Leppard-fan. Zij was zelfs de journaliste die mij destijds interviewde rondom de release van het album Slang en toen had zij het al over onze koortjes. Dat die zoveel leken op country-samenzang. Dat deed ze voor Q-magazine. is dus trokken wij de stoute schoenen aan en nodigde haar uit om op twee song mee te doen. Ze zei meteen ja. Dat was in de eindfase van de opnames. Wat ze heeft gedaan is werkelijk fantastisch. Zij heeft zo’n mooie stem en wat bleek, ze is al fan van de groep sinds begin jaren ’80.”
Uiteindelijk zei Alison ja tegen de samenwerking.
Elliot: ,,Als we in Nashville speelden en Alison was niet op tour, dan kwam ze altijd langs. De samenwerking kwam overigens tot stand via Robert Plant. We komen allebei uit dezelfde regio in Engeland en ik had via mail met hem een debatje over een tekst. Opeens belde hij mij op en riep: ‘ what you’re up to kiddo?’ Voor het wisten waren in contact met Alison. Daarna heb ik haar gebeld en vroeg haar of ze op een Def Leppard-plaat mee wilde doen. Ze riep meteen: ‘ Oh my God, yes!’ .
Phil, je speelt zelfs ukelele op het nieuwe album. Hoezo dat?
Collen: ,,Samantha, mijn dochter van 17, was met ons op tournee en zei op een dag: ‘ pa, ik wil ukelele leren spelen.’ Ze was toen een jaar of 15. We hebben er vier gekocht in Yorkshire en uiteindelijk zat ik met mijn kinderen ukelele te spelen. Uiteindelijk heb ik zelfs een nieuwe song op ukelele gecomponeerd. Ik leek wel op George Formby (een beroemde Engelse komiek uit de jaren ’50 die op een ukelele speelde: red). Weet je Led Zeppelin maakte twee geweldige albums en op Led Zeppelin III kwamen er opeens allerlei akoestische instrumenten voorbij. Die plaat was een grote inspiratiebron dit keer.”
De eerste keer dat ik jullie zag was in het voorprogramma van Rainbow in het Ahoy.
Collen: ,,Dat was een geweldige tijd voor ons. Ritchie Blackmore wilde ons kost wat het kost meenemen en we kregen ook alle ruimte van hem. Die tournee bracht ons naar het grote publiek. Rainbow was op dat moment in een transitie van pure hardrock naar meer radiorock georiënteerde muziek. Ik heb daar met Ritchie de nodige discussies over gehad. Toen wij in 1983 Pyromania maakten, wisten we absoluut niet dat die plaat de fundering zou worden voor datgene wat we bijna 40 jaar later nog altijd doen. Maar het mooie is dat we met Def Leppard nog altijd vooruit kunnen kijken en niet alleen worden afgerekend op nostalgie.”
Met Diamond Star Halos maakte Def Leppard een album dat aankruipt tegen het beste werk van de band. Soundz zet even de 3 opvallende platen van de band uit Sheffield op een rij.
1. Pyromania (1983)
Nee, niet het beter verkopende Hysteria maar het derde album Pyromania is de sterkste plaat uit het oeuvre van de band. Producer John Mutt Lange wist het optimale uit de destijds nog erg jonge kerels te halen. De toevoeging van gitaarheld Phil Collen was ook een belangrijke aanwinst. Elk nummer op Pyromania is raak en bevat een ijzersterke songhook.
2. High ‘n’ Dry (1981)
Na het veelbelovende debuut On Through The Night, tapte de band op de tweede plaat uit een heel ander vaatje. Het succes van AC/DC’s Back in Black had duidelijk een weerslag op de band. De producer van die plaat werd binnengehaald en samen met hem (John Mutt Lange) werd er een nieuwe sound gecreëerd. High ‘n’ Dry is nog altijd een spannende plaat met zeer verrassend repertoire.
3. Hysteria (1987)
Volgens velen het hoogtepunt van Def Leppard. Commercieel klopt alles aan Hysteria. De productie, de songs en de bijgeleverde videoclips. Er staan een aantal geweldige nummers op zoals Animan, Pour Some Sugar On Me en de ballad Love Bites. Maar de plaat had ook wat fillers waarmee Hysteria het net moet afleggen ten opzichte van Pyromania en High ‘n’ Dry.
