Je kent dat tergende oergevoel misschien: dat je hélémaal ten einde raad bent. Het enige wat je kunt doen is een nucleaire explosie boven je hoofd simuleren als uitdrukking van complete wanhoop.
Bongloard is daar een verlengstuk van in de vorm van een band. Jannes van Kaam, Ties Bogers en Jan van Asch vuren met dezelfde geestdrift messcherpe noise punk/garagerock-projectielen af.
In 2019, tijdens het eerste jaar als band, doet het trio veel stof opwaaien: dertig shows in slechts vier maanden tijd, een van de meest geboekte acts van de Popronde, en verkozen tot zowel OOR-talent als Never Mind The Hype-talent. Kortom: voordat de corona-pandemie uitbrak ging het megahard: de liveshows van Bongloard waren op zijn zachts gezegd geruchtmakende incidenten. Als een hogesnelheidstrein die knalt tegen een muur van massief graniet kwam dat momentum door corona aan zijn explosieve einde. De vele maanden die volgden draaiden puur om het oprapen van rondvliegend puin.
Na veel kniezen en zweten is het langverwachte debuutalbum van Bongloard People Overreacting To My Behaviour (POTMB) eindelijk een feit. Volgens Van Kaam ging het album aanvankelijk over “hard op je bek gaan”, hoe confrontaties op zijn eigen gedrag hem uiteindelijk vormen. Het gierende startschot “Trying” is een aantijging tegen het gevoel constant binnen andermans vizier te moeten manoeuvreren, tegen alle beste bedoelingen in.
Het album is onderverdeeld in twee losse schrijfsessies over een langere periode. Dat is stiekem een vreemd fenomeen: je begint een nieuwe knalband en aan het eind van een crisis ben je opeens twee jaar ouder, met nieuwe kennis, vaardigheden en overtuigingen. “We hebben er van tevoren niet bewust over nagedacht: we zijn gewoon liedjes gaan schrijven. Maar Bongloard ging eerst over ‘lang leve de lol’ en nu willen we over wat serieuzere dingen schrijven. Het gaat in het begin iets meer over de reactie op mijn eigen gedrag en later over mijn reactie op het gedrag van anderen.”
Op “I’m Staying In Bed Today” rent Van Kaam zowaar over het plafond van pure uitzichtloosheid; de muren komen telkens weer een stukje dichterbij. Voor corona kon Bongloard die ophoping van frustraties nog kwijt bij liveshows in het weekend, maar nu bleef het maar etteren van binnen. “Het nummer gaat over de sleur die corona teweeg heeft gebracht. Iedereen zit er doorheen: je hebt vaak geen zin om je bed uit te komen.”
“Problem” is een nummer dat Van Kaam ooit op de Herman Brood Academie met Sophia de Geus (45ACIDBABIES) heeft geschreven, met wie hij het noisepunk duo FFOOSS vormt. “(Sophia) heeft dat themaatje gebruikt bij 45ACIDBABIES en ik gebruik het nu met Bongloard. Eigenlijk zijn het dus twee verschillende uitvoeringen van hetzelfde idee.
“The Gram” haakt ook aan hoe activisme en social mediagebruik soms in lastig vaarwater komen. De frustratie uit het nummer komt uit het idee dat activisme zogenaamd alleen maar telt binnen de valuta van kliks en likes. “Stel je bent activistisch in de echte wereld, maar je straalt dat niet uit op Instagram of in de digitale wereld, dan lijkt het alsof je dat niet bent. Het is belangrijker is dat je je vrienden en je familie aanspreekt op bijvoorbeeld Zwarte Piet dan een plaatje delen via je Instagram-story.”
POTMB is over een periode van twee jaar opgenomen en geproduceerd met Simon Akkermans; zijn inbreng bracht de liedjes precies op het snijvlak tussen pop en ‘slecht-gaan-in-een-schuur’. Het fragmentarische aanpak – waarbij soms hele nummers qua opbouw opnieuw werden gearrangeerd – valt mooi samen met het confronteren van vastzittende tendensen, principes en opvattingen. Losbreken van de norm doet Bongloard het liefst hardhandig en vol overgave, met g-kracht genererende punksongs die als vleeshaken beklijven.
